از طریق لنز زندگی نامه الخاندرو جودوروفسکی ، شعر بی پایان سالهای جوانی این هنرمند شیلیایی را روایت می کند که طی آن او خود را از تمام محدودیت های قبلی خود ، از خانواده خود ، آزاد کرد و به مهمترین محافل هنری بوهمی در دهه 1940 شیلی معرفی شد ، جایی که با انریکه لیه ملاقات کرد ، استلا دیاز وارین ، نیکانور پارا ... در آن زمان هنرمندان جوان اما ناشناخته ای امیدوار بودند که بعداً تیتان ادبیات اسپانیایی قرن بیستم می شوند. او با الهام از زیبایی وجود در کنار این موجودات ، زندگی مشترک ، معتبر و آزادانه را کاوش کرد. ادای احترام به میراث هنری شیلی ، شعر بی پایان همچنین فریادی برای جستجوی زیبایی و حقیقت درونی است