در سال 1961 ، هانا آرنت ، فیلسوف مشهور آلمانی-آمریکایی با اصالت یهودی ، گزارش دادگاه جنایتکار جنگ معروف نازی ، آدولف آیشمن را ارائه می دهد. آرنت ضمن مشاهده مراحل قانونی ، نتیجه می گیرد که آیشمن یک هیولا نبود ، بلکه یک انسان عادی بود که با پیروی از رژیم نازی و ایدئولوژی آن ، وجدان خود را بدون فکر فرو برد. گسترش این ایده توسط آرنت ، که در مقالات خود برای "نیویورکر" ارائه شده است ، مفهوم "تحقق شر" را ایجاد می کند که فکر می کرد حتی در برخی از رهبران یهودی دوران برای شرکت ناخواسته در هولوکاست مکیده است. نتیجه یک جنجال عمومی تلخ است که در آن آرنت به سرزنش قربانیان هولوکاست متهم می شود